w sprawie odrzucenia zarzutów do ustaleń przyjętych w projekcie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002 w rejonie ul. Solskiego w Rzeszowie
Działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 i 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), art. 18 ust. 2 pkt. 8 oraz art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 z późn. zm.) w związku z art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717)
Rada Miasta Rzeszowa uchwala, co następuje:
§ 1
Odrzuca się zarzut wniesiony, w piśmie w dniu 31 lipca 2003 r., przez panią A. K. i panią E. K., zamieszkałe w Rzeszowie, właścicielki działki nr 219/4, obr. 208, do ustaleń przyjętych w projekcie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002 w rejonie ul. Solskiego w Rzeszowie, dotyczących:
- przeznaczenia terenu, oznaczonego na rysunku planu symbolem MW, pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne o średniej intensywności zabudowy oraz niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej,
- granic i powierzchni planu.
§ 2
Odrzuca się zarzuty wniesione, w pismach w dniu 12 sierpnia 2003 r. (pismo zbiorowe mieszkańców)
oraz w dniu 13 sierpnia 2003 r., przez pana W. M., zamieszkałego w Rzeszowie, właściciela działki nr 220, obr. 208, do ustaleń przyjętych w projekcie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002 w rejonie ul. Solskiego w Rzeszowie, dotyczących:
- przeznaczenia terenu, oznaczonego na rysunku planu symbolem MW, pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne o średniej intensywności zabudowy oraz niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej,
- granic i powierzchni planu.
- dostępności komunikacji kołowej do terenu, oznaczonego na rysunku planu symbolem MW, od strony ulicy Solskiego.
§ 3
Uzasadnienie faktyczne i prawne niniejszego zarządzenia zawierają załączniki nr 1 i nr 2.
§ 4
Wykonanie uchwały powierza się Prezydentowi Miasta Rzeszowa.
§ 5
Uchwała wchodzi w życie z dniem podpisania.
Przewodnicząca Rady Miasta Rzeszowa
Elżbieta Dzierżak
Załącznik nr 1
do uchwały Nr XIV/146/2003
Rady Miasta Rzeszowa
z dnia 7 października 2003 r.
UZASADNIENIE
do odrzucenia zarzutów do ustaleń przyjętych w projekcie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego nr 63/14/2002 w rejonie ul. Solskiego w Rzeszowie
Projekt Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002 w rejonie ul. Solskiego w Rzeszowie obejmuje teren o powierzchni około 0,45 ha, położony we wschodniej części miasta Rzeszowa, w rejonie ulicy Solskiego.
Zgodnie z Miejscowym Planem Szczegółowym Zagospodarowania Przestrzennego dzielnicy "Nowe Miasto" w Rzeszowie, uchwalonym uchwałą Nr LII/77/93 Rady Miasta Rzeszowa z dnia 28 września 1993r., ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Województwa Rzeszowskiego nr 9/93, poz. 146, teren ten, oznaczony symbolem 1.19 UOp, stanowiący część obszaru Osiedla Dąbrowszczaków dzielnicy "Nowe Miasto", przeznaczono pod budowę przedszkola.
W latach 1997-2001 Spółdzielnia Lokatorsko - Własnościowa w Rzeszowie, ul. Rejtana 47, jako użytkownik wieczysty ww. terenu, występowała wielokrotnie z wnioskiem o zmianę przeznaczenia ww. terenu pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną.
Po przeprowadzeniu analizy urbanistycznej przedmiotowego wniosku, i w oparciu o wyniki analizy terenu Osiedla Dąbrowszczaków pod kątem istniejących i projektowanych usług oświaty podstawowej (tj. przedszkoli, szkół podstawowych i gimnazjów), a także potrzeb mieszkaniowych, Zarząd Miasta Rzeszowa stwierdził, że istnieje możliwość zagospodarowania terenu 1.19 UOp w sposób wnioskowany przez użytkownika terenu. Uznano, że teren oznaczony symbolem 1.25 UOp, o pow. 2,25 ha, położony w sąsiedztwie terenu, oznaczonego na rysunku planu symbolem 1.19 UOp, przewidziany pod szkołę podstawową, z możliwością łączenia jej z oddziałami przedszkolnymi, może zostać wykorzystany zarówno pod realizację obiektu szkoły podstawowej jak i przedszkola i w ten sposób zabezpieczy potrzeby realizacji usług oświaty podstawowej na Osiedlu Dąbrowszczaków.
Na wniosek Zarządu Miasta, w dniu 17 września 2002 r., Rada Miasta Rzeszowa podjęła uchwałę nr LXXVI/174/2002 w sprawie przystąpienia do sporządzenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002 w rejonie ul. Solskiego w Rzeszowie. Plan ten stanowi zmianę w obowiązującym Miejscowym Planem Szczegółowym Zagospodarowania Przestrzennego dzielnicy "Nowe Miasto" w Rzeszowie.
Przedmiotem opracowania tego planu jest ustalenie zasad zabudowy i zagospodarowania terenu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej o średniej intensywności wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną.
Po ogłoszeniu w prasie o przystąpieniu do sporządzenia planu, żaden z podmiotów składających zarzuty nie złożył wniosku.
Projekt Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002 w rejonie ul. Solskiego w Rzeszowie został opracowany przez zespół pracowników Biura Rozwoju Miasta Rzeszowa pod kierunkiem pana mgr Lechosława Łukasika - głównego projektanta, legitymującego się wpisem na listę członków Okręgowej Izby Urbanistów z siedzibą w Katowicach pod numerem 2-222/02.
W projekcie planu przyjęto ustalenia dotyczące przeznaczenia terenu, oznaczonego na rysunku planu symbolem MW, o powierzchni około 0,45 ha, pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną o średniej intensywności oraz niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej.
Projekt planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, był wyłożony do publicznego wglądu, w Biurze Rozwoju Miasta Rzeszowa przy ul. Jagiellońskiej 6, w dniach od 8 do 30 lipca 2003 r.
Do ustaleń przyjętych w projekcie planu zarzuty na piśmie wnieśli:
1) panie A. i E. K., zamieszkałe w Rzeszowie, właścicielki działki nr 219/4, obr. 208, w dniu 31 lipca 2003 r.
2) pan W. M., zamieszkały w Rzeszowie, właściciel działki nr 220, obr. 208, w dniu 12 sierpnia 2003 r. (pismo zbiorowe mieszkańców) oraz w dniu 13 sierpnia 2003 r.
Panie A. i E. K. wniosły zarzut do ustaleń przyjętych w projekcie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego nr 63/14/2002 w rejonie ul. Solskiego w Rzeszowie dotyczących:
- przeznaczenia terenu, oznaczonego na rysunku planu symbolem MW, pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne o średniej intensywności oraz niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej,
- granic i powierzchni planu.
Wnoszące zarzut, właścicielki nieruchomości graniczącej z obszarem objętym projektem planu od strony południowej ich terenu, nie akceptują sąsiedztwa zabudowy wielorodzinnej, proponując w zamian budownictwo jednorodzinne - domy wolnostojące lub zabudowę szeregową oraz kwestionują wielkość obszaru objętego planem.
Pan W. M. wniósł zarzut do ustaleń przyjętych w projekcie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego nr 63/14/2002 w rejonie ul. Solskiego w Rzeszowie dotyczących:
- przeznaczenia terenu, oznaczonego na rysunku planu symbolem MW, pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne o średniej intensywności oraz niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej,
- granic i powierzchni planu,
- dostępności komunikacji kołowej do terenu do terenu, oznaczonego na rysunku planu symbolem MW, od ulicy Solskiego.
Wnoszący zarzut, właściciel nieruchomości graniczącej z obszarem objętym projektem planu od strony południowej, nie akceptuje sąsiedztwa zabudowy wielorodzinnej, proponując w zamian budownictwo jednorodzinne - domy wolnostojące lub zabudowę szeregową. Kwestionuje także powierzchnię obszaru objętego planem oraz dostępność komunikacji kołowej do terenu budownictwa wielorodzinnego, oznaczonego na rysunku planu symbolem MW, od ulicy Solskiego.
Zgodnie z art. 140 k.c., właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno - gospodarczym przeznaczeniem swego prawa oraz rozporządzać nią w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego.
Gmina ma wyłączną kompetencję do planowania miejscowego i działając w granicach i na podstawie prawa może samodzielnie kształtować sposób zagospodarowania obszaru podlegającego jej władztwu planistycznemu, jeżeli władztwa tego nie nadużywa (patrz wyrok NSA z 05.06.1995 r. IV.S.A. 346/93/ONSA3/96 poz. 125). Uprawnienie to odnośnie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika z art. 4 ust. 1 i art. 10 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym.
Stosownie do art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz. U. z 1999 r. Nr. 15, poz. 139 z późn. zm.) w związku z art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) każdy ma prawo do zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, oraz do ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych - w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego.
W zagospodarowaniu przestrzennym powinno się uwzględniać w szczególności:
- wymagania ładu przestrzennego, urbanistyki i architektury,
- wymagania ochrony środowiska przyrodniczego, zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia,
- wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i dóbr kultury,
- walory ekonomiczne przestrzeni i prawo własności (art. 1 ust. 2 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym),
Ustalenie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu dokonywane jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z zachowaniem warunków określonych w ustawach (art. 2 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym).
O przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiany rozstrzyga rada gminy w drodze uchwały, określając granice obszaru objętego planem lub jego zmianą, przedmiot i zakres ustaleń planu lub jego zmiany. Rozstrzygnięcie to podejmuje rada gminy z własnej inicjatywy lub na wniosek, przy czym z wnioskiem o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiany może wystąpić każdy (art. 12 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym).
Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, tracą moc po upływie ośmiu lat od wejścia w życie tej ustawy lub w przypadku, gdy gmina posiada uchwalone studium i przystąpiła do sporządzana planów - dziewięciu lat dla obszarów objętych tymi planami, z wyjątkiem tych ustaleń, które dotyczą terenów objętych zmianami miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, które zostały dokonane na zasadach określonych w ustawie o zagospodarowaniu przestrzennym (art. 67 ust. 1, 1a i 2 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym).
W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub jego zmianie ustala się w zależności od potrzeb:
- przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnych funkcjach lub różnych zasadach zagospodarowania (...),
- linie rozgraniczające ulice, place oraz drogi publiczne wraz z urządzeniami pomocniczymi, a także tereny niezbędne do wytyczania ścieżek rowerowych,
- tereny przeznaczone dla realizacji celów publicznych oraz linie rozgraniczające te tereny,
- granice i zasady zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie,
- zasady obsługi w zakresie infrastruktury technicznej oraz linie rozgraniczające tereny tej infrastruktury,
- lokalne warunki, zasady i standardy kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu,
w tym również linie zabudowy i gabaryty obiektów, a także maksymalne lub minimalne wskaźniki intensywności zabudowy,
- zasady i warunki podziału terenów na działki budowlane,
- szczególne warunki zagospodarowania terenów, w tym zakaz zabudowy, wynikające z potrzeb ochrony środowiska przyrodniczego, kulturowego i zdrowia ludzi, prawidłowego gospodarowania zasobami przyrody oraz ochrony gruntów rolnych i leśnych,
- tereny, na których przewiduje się stosowanie indywidualnych lub grupowych systemów oczyszczania ścieków bądź zbiorników bezodpływowych,
- tymczasowe sposoby zagospodarowania, urządzania oraz użytkowania terenu,
- granice obszarów:
a) zorganizowanej działalności inwestycyjnej,
b) rehabilitacji istniejącej zabudowy i infrastruktury technicznej,
c) przekształceń obszarów zdegradowanych.
W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wyznacza się również, w miarę potrzeby, tereny rekreacyjno-wypoczynkowe.
Organ administracji publicznej opracowujący projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub wprowadzający zmiany tego planu, sporządza prognozę oddziaływania na środowisko (art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym. Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139, z późn. zm. ).
Według art. 72 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 617, z późn. zm.) w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego zapewnia się warunki utrzymania równowagi przyrodniczej i racjonalną gospodarkę zasobami środowiska, w szczególności poprzez zapewnienie kompleksowego rozwiązania problemów zabudowy miast i wsi, ze szczególnym uwzględnieniem gospodarki wodnej, odprowadzenia ścieków, gospodarki odpadami, systemów transportowych i komunikacji publicznej oraz urządzania i kształtowania zieleni. W miejscowych planach przy przeznaczeniu terenów na poszczególne cele oraz określaniu zadań związanych z zagospodarowaniem tych terenów, w strukturze wykorzystania terenów ustala się proporcje pozwalające na zachowanie lub przywracanie na nich równowagi przyrodniczej i prawidłowych warunkach życia.
Natomiast stosownie do art. 47b ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U z 2001 r. Nr 99, poz. 1079 z późn. zm.) rada gminy jest zobowiązana zapewnić mieszkańcom miast i wsi o zwartej zabudowie korzystania z przyrody, przede wszystkim przez tworzenie i utrzymanie w należytym stanie terenów zieleni i zadrzewień.
Zgodnie z art. 4 i art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. nr 106, poz. 1126, z późn. zm.) obiekty budowlane i związane z nimi urządzenia powinny być zaprojektowane w sposób zapewniający formę architektoniczną dostosowaną do krajobrazu i otaczającej zabudowy. Obiekt budowlany powinien być projektowany, budowany i utrzymany w sposób zapewniający:
- bezpieczeństwo ludzi i mienia,
- warunki użytkowe zgodne z przeznaczeniem obiektu, dotyczące oświetlenia, zaopatrzenia
w wodę, ogrzewania, łączności, ochrony przeciwpożarowej oraz usuwania ścieków i odpadów,
- ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich obejmującą w szczególności zapewnienie dostępu do drogi publicznej i ochronę przed pozbawieniem możliwości korzystania z wody, kanalizacji, energii elektrycznej i cieplnej oraz ze środków łączności.
Stosownie do art. 35 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 z późn. zm.) w planach zagospodarowania przestrzennego powinno się rezerwować pod przyszłą budowę lub modernizację dróg pas terenu o szerokości uwzględniającej ochronę użytkowników dróg i terenu przyległego przed wzajemnym niekorzystnym oddziaływaniem.
Według §14 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690), dopuszcza się dojścia i dojazdy do działek budowlanych w postaci ciągu pieszo-jezdnego, pod warunkiem że ma on szerokość nie mniejszą niż 5 m, umożliwiającą ruch pieszy oraz ruch i postój pojazdów.
Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny i prawny, stwierdza się co następuje:
Zarzut wniesiony przez panie A. i E. K., dotyczący naruszenia interesu prawnego, wynikającego z sąsiedztwa własności nieruchomości - działki nr 219/4, położonej w obrębie 208 w Rzeszowie, należy odrzucić z następujących powodów:
1. Przyjęcie w projekcie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002 w rejonie ul. Solskiego w Rzeszowie ustaleń dotyczących:
- przeznaczenia terenu, oznaczonego na rysunku planu symbolem MW, pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne o średniej intensywności zabudowy oraz niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej,
wynika z konieczności:
- zachowania ładu przestrzennego,
- ustalenia takiej proporcji przeznaczenia terenów na poszczególne cele, która umożliwi zachowanie prawidłowych warunków życia mieszkańców Rzeszowa,
- uzyskania układu strukturalnego powierzchni przeznaczonych pod zabudowę, umożliwiającego realizację zamierzeń inwestycyjnych,
- zabezpieczenia potrzeb mieszkaniowych społeczności lokalnej, wynikających ze złożonych wniosków do Spółdzielni Lokatorsko - Własnościowej w Rzeszowie, ul. Rejtana 47,
- wykorzystania w sposób racjonalny walorów ekonomicznych terenu,
- zabezpieczenia miejsc postojowych w ilości koniecznej dla użytkowników,
- zapewnienia, na terenie objętym projektem planu, prawidłowej organizacji ruchu.
2. O granicy obszaru planu stanowi rada gminy podejmując uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Różnica powierzchni terenu, oznaczonego w Miejscowym Planie Szczegółowym Zagospodarowania Przestrzennego Dzielnicy "Nowe Miasto" symbolem 1.19 UOp, wynoszącego "0.49" ha oraz powierzchni terenu, oznaczonego w projekcie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002 w rejonie ul. Solskiego w Rzeszowie symbolem MW, wynoszącego "około 0.45" ha, wynika ze sposobu dokonywania pomiarów powierzchni tego terenu (planimetrem i przy pomocy komputera). Natomiast granica opracowania Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002 jest zgodna
z linią rozgraniczającą orientacyjną rezerwy terenu ,oznaczonego w Miejscowym Planie Szczegółowym Zagospodarowania Przestrzennego dzielnicy "Nowe Miasto" symbolem 1.19UOp. Nie ma to merytorycznego znaczenia , jeżeli chodzi o przeznaczenie terenu i nie wpływa również na stan własności składających zarzuty.
3. Projekt planu został opracowany w oparciu o stan własności terenu ustalony na podstawie wykazu właścicieli i władających, z wypisem i wyrysem z ewidencji gruntów, aktualny na dzień 04.02.2003 r., z potwierdzoną aktualnością stanu władania przed wyłożeniem projektu planu do publicznego wglądu w dniach od 08.07 - 30.07. 2003 r. Na podstawie tych dokumentów, stwierdza się, że działka nr 219/2, co do której panie A. i E. K. zgłaszają swoje prawa własności, znajduje się w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni Lokatorsko - Własnościowej w Rzeszowie, a jej właścicielem jest gmina Miasto Rzeszów.
Równocześnie należy nadmienić, że wnoszące zarzut nie złożyły wniosków do planu, po ogłoszeniu o przystąpieniu do jego sporządzenia, ani w trakcie jego opracowywania.
4 Wartość terenu przeznaczonego na cele niepubliczne szacuje rzeczoznawca, a zgodnie z § 8 projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002 w rejonie ulicy Solskiego w Rzeszowie ustala się jednorazową opłatę tytułu wzrostu wartości terenów przeznaczonych na cele niepubliczne, w wysokości 30 %.
5 Zgodnie z § 5 projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002, teren oznaczony w planie symbolem MW, o powierzchni około 0,45 ha, przeznacza się pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne o średniej intensywności zabudowy, ukształtowane ze szczególną dbałością o rozwiązania plastyczne i architektoniczne, harmonijnie komponujące się z krajobrazem i resztą zabudowy istniejącej. Nie ma więc podstaw aby twierdzić, że budownictwo takie spowoduje "zagrożenie interesów osób trzecich", lub że życie właścicieli nieruchomości może być ograniczone w związku z planowaną inwestycją, albowiem budownictwo tego typu na tym osiedlu już istnieje.
Zarzuty wniesione przez pana W. M., dotyczące naruszenia interesu prawnego, wynikającego z sąsiedztwa własności nieruchomości - działki nr 220, położonej w obrębie 208 w Rzeszowie, należy odrzucić z następujących powodów:
1. Przyjęcie w projekcie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002 w rejonie ul. Solskiego w Rzeszowie ustaleń dotyczących:
- przeznaczenia terenu, oznaczonego na rysunku planu symbolem MW, pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne o średniej intensywności zabudowy oraz niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej,
wynika z konieczności:
- zachowania ładu przestrzennego,
- ustalenia takiej proporcji przeznaczenia terenów na poszczególne cele, która umożliwi zachowanie prawidłowych warunków życia mieszkańców Rzeszowa,
- uzyskania układu strukturalnego powierzchni przeznaczonych pod zabudowę, umożliwiającego realizację zamierzeń inwestycyjnych,
- zabezpieczenia potrzeb mieszkaniowych społeczności lokalnej, wynikających ze złożonych wniosków do Spółdzielni Lokatorsko - Własnościowej w Rzeszowie, ul. Rejtana 47,
- wykorzystania w sposób racjonalny walorów ekonomicznych terenu,
- zabezpieczenia miejsc postojowych w ilości koniecznej dla użytkowników,
- zapewnienia, na terenie objętym projektem planu, prawidłowej organizacji ruchu.
2. O granicy obszaru planu stanowi rada gminy podejmując uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Różnica powierzchni terenu, oznaczonego w Miejscowym Planie Szczegółowym Zagospodarowania Przestrzennego Dzielnicy "Nowe Miasto" symbolem 1.19 UOp, wynoszącego "0.49" ha oraz powierzchni terenu, oznaczonego w projekcie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002 w rejonie ul. Solskiego w Rzeszowie symbolem MW, wynoszącego "około 0.45" ha, wynika ze sposobu dokonywania pomiarów powierzchni tego terenu (planimetrem i przy pomocy komputera). Natomiast granica opracowania Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002 jest zgodna z linią rozgraniczającą orientacyjną rezerwy terenu ,oznaczonego w Miejscowym Planie Szczegółowym Zagospodarowania Przestrzennego dzielnicy "Nowe Miasto" symbolem 1.19UOp. Nie ma to merytorycznego znaczenia , jeżeli chodzi o przeznaczenie terenu i nie wpływa również na stan własności składających zarzuty.
3. Projekt planu został opracowany w oparciu o stan własności terenu ustalony na podstawie wykazu właścicieli i władających, z wypisem i wyrysem z ewidencji gruntów, aktualny na dzień 04.02.2003 r., z potwierdzoną aktualnością stanu władania przed wyłożeniem projektu planu do publicznego wglądu w dniach od 08.07 - 30.07. 2003 r. Na podstawie tych dokumentów, stwierdza się, że działka nr 221, co do której pan W. M. zgłasza prawa własności znajduje się w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni Lokatorsko - Własnościowej w Rzeszowie, a jej właścicielem jest gmina Miasto Rzeszów.
Równocześnie należy nadmienić, że wnoszący zarzuty nie złożył wniosku do planu, po ogłoszeniu o przystąpieniu do jego sporządzenia, ani w trakcie jego opracowywania.
4. Zgodnie z § 5 projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002, teren oznaczony w planie symbolem MW, jest dostępny dla komunikacji kołowej, po stronie południowej terenu, od ulicy Ludwika Solskiego. Ulica ta znajduje się w znacznej części w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko - Własnościowej w Rzeszowie, a jej właścicielem jest Miasto Rzeszów. W Miejscowym Planie Szczegółowym Zagospodarowania Przestrzennego Dzielnicy "Nowe Miasto" w Rzeszowie, przewidziana jest modernizacja tej ulicy. Stąd w wspomnianym planie określono rezerwę terenu o symbolu 1,72KLM1/2, pod ulicę lokalną o szerokości 6 m, obsługującą projektowaną zabudowę wielorodzinną.
5. Zgodnie z § 5 projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Nr 63/14/2002, teren oznaczony w planie symbolem MW, o powierzchni około 0,45 ha, przeznacza się pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne o średniej intensywności zabudowy, ukształtowane ze szczególną dbałością o rozwiązania plastyczne i architektoniczne, harmonijnie komponujące się z krajobrazem i resztą zabudowy istniejącej. Nie ma więc podstaw aby twierdzić, że budownictwo takie spowoduje dla mieszkańców "niedogodności i uciążliwości", zakłóci spokój lub nie będzie "architektonicznie współgrała z istniejącym budownictwem", albowiem budownictwo tego typu na tym osiedlu już istnieje.